Sveti Lovreč Pazenatički jedan je od najsačuvanijih istarskih utvrđenih gradova. Ime Lovreč gradić je dobio po crkvici Svetog Lovre. Ono "Pazenatički" datira iz 14. stoljeća kada je u njemu bio smješten mletački kapetanat. Gradić je nastao na mjestu prapovijesne gradine. Od tada ima ovalni tlocrt, a unutar gradića su dvije koncentrične ulice. Vjerojatno je Lovreč bio naseljen i u antičko doba. Po jednoj legendi Lovreč je nekada bio znatno veći no što je danas, imao je tisuće stanovnika i, po istoj legendi, Sveti Lovreč Pazenatički se uspoređivao s Rimom. Utvrda se gradila između 9. i 12.st. U pisanim se dokumentima Lovreč prvi put spominje 1030. u darovnici porečkog biskupa Engelmara. Godine 1271. Lovreč je priznao vlast Mletačke Republike, a gradić doživljava vrhunac u razdoblju između 1304. i 1394. godine. Od 1304. do 1356. u njemu je bio smješten mletački kapetanat.
Uloga jednogodišnjeg mandata kapetana u Lovreču bilo je zapovijedanje manjim mjestima (ne i gradovima) pa je od tuda riječ "pazenatički" (il paese = tal. mjesto). Od 1356. do 1394. kapetanat za područje južnije od Mirne ostaje u Lovreču, dok se za područje sjevernije od Mirne seli u Grožnjan. Godine 1394. jedinstveni kapetanat preseljen je u Rašpor, na Ćićariji. Zidine grada u nekoliko su se navrata obnavljale te su ove koje vidimo danas nekoliko stoljeća mlađe od prvih zidina. U 17.st. broj stanovnika Lovreča naglo se smanjio zbog epidemija kuge pa je Venecija naselila grad ljudima koji su iz Dalmacije bježali pred Turcima. Uloga Lovreča i njegova ekonomska moć su tada znatno oslabili pa je grad počeo propadati. Tada je srušena guvernerova palača.
Nema komentara:
Objavi komentar