Intenzivnije kopanje ugljena na Labinštini započelo je krajem 18.st. mada se prvo vađenje ugljena spominje još 1626. godine kada je Filippo Veranzi od Mletačkog vijeća dobio dozvolu za vađenje ugljena kraj Labina. Oko 1920., u rudniku Raša radilo je 1500 ljudi. Dvadesetak godina kasnije broj rudara je porastao na 6500. Prva nesreća u rudniku desila se 1937. godine. U rano jutro, zbog trovanja monoksidom umrla su četiri rudara. Noć kasnije, istražujući smrt rudara, umrlo je još četiri rudara zbog istog razloga (trovanje monoksidom).
Najveća se nesreća desila 28. veljače 1940. Pred kraj noćne smjene, oko 4.30 sati, na 200 metara ispod zemlje došlo je do jake eksplozije. Prva eksplozija zapalila je ugljenu prašinu pa su nastali požari koji su se brzo širili i izazvali niz drugih eksplozija. Još ni danas nije poznat točan uzrok nesreće. Sumnja se da se nije posvećivala pažnja sigurnosti rada u rudniku. Još i danas neki izvori navode 86 žrtava nesreće, ali je njihov broj znatno veći, oko 200 ljudi. Drugi popisi žrtava navode 186 imena i prezimena rudara čiji je život završio tog jutra u Raši. Godine 1948. slična se nesreća desila u Labinu. Tada je poginulo 92 rudara, najviše njemačkih zarobljenika.
Nema komentara:
Objavi komentar