Iznad najuvučenijeg dijela Limskog kanala u kopno (takozvana Limska guzica ili Cul da Limo), na 158 metara nadmorske visine nekada se nalazila gradina. Naselje se koristilo od 11. do 8.st.p.n.e., ako ne i znatno duže, možda i do dolaska Rimljana u Istru. Na južnoj i na zapadnoj strani gradina nije imala bedeme, štitile su je strma stijena (na fotografiji) i teren koji se spušta prema Limskoj Dragi. Vanjski bedem građen tehnikom suhozida postojao je na sjevernoj strani naselja. Širina bedema iznosila je oko šest metara. Danas je na najsačuvanijem dijelu bedem visok do najviše tri metra. Bedemi su postojali i unutar naselja i dijelili su naselje na dva veća dijela i jedan manji dio. U gradinu se nekada vjerojatno moglo ući kroz tri ulaza od kojih je jedan naknadno zatvoren kada je na tom dijelu gradine napravljena nekropola, koja je jedina djelomično istražena.
Krajem tridesetih godina 20.st. gradinu je otkrio vlasnik jedne od njiva koji je na njivi pronašao nekoliko urni, no urne je potom uništio. Tek dvadesetak godina kasnije za pronalazak urni saznao je Arheološki muzej Istre koji je u nekoliko navrata od 1960. do 1967. provodio istraživanja nekropole. Tada su otkrivena 74 žarna groba. Nekropola se nalazila uz bedem, ali unutar naselja. Nekropola je bila podijeljena na manje dijelove, vjerojatno namijenjene pokopu članova iz iste obitelji. Do nekropole, odvojen niskim zidom, nalazio se ustrinum (prostor za lomaču na kojoj se spaljivao pokojnik i na kojem se odvijao pogrebni obred). Očito se prilikom spaljivanja pokojnika prinosila i žrtva jer su, osim ostataka spaljenih ljudskih kostiju otkriveni i ostaci spaljenih domaćih i divljih životinja, riba i školjaka. U žarnim grobovima pronađeni su djelići prethodno razbijenih keramičkih posuda što je očito bio tadašnji običaj. Pogrebni obred na Limskoj gradini izgleda da je uključivao i ostavljanje hrane u čitavim posudama kraj groba.
Nema komentara:
Objavi komentar